Het was een vreemde tijd. De Spanjaarden heersten in grote delen van het huidige Nederland, maar in het Hoge Noorden was dat niet de grootste uitdaging. Stad en Ommelanden werden in die dagen met andere, grotere uitdagingen geconfronteerd
Aan de noordelijke en oostelijke rand van de Ommelanden was een azuurblauwe draak een ware plaag voor de mensen die hun brood verdienden aan boord van de vele vissersschepen die op de Lauwerszee voeren en handelsschepen die vanaf de Dollard naar de Oostzee gingen. Dichter bij de Stad, aan de oostzijde, had een scharlakenrode draak een warm nest voor zichzelf gebouwd. Het waren zware tijden voor zowel de Stadjers als de Ommelanders, want 'rustig waark' gaat niet echt samen met twee draken die van tijd tot tijd het harde werk ongedaan maken.
En dan, onverwacht, verschijnt een derde draak. Een jonge draak, van wie de afkomst niet moeilijk te raden is. Met de vurige passie van zijn moeder en de intelligentie van zijn vader nestelt de Purperen Draak zich nog verder landinwaarts, net buiten de noordelijke stadspoort van Groningen. Bijna iedere avond komt een groot deel van de jonge mannen en vrouwen van Groningen samen bij de Ebbingepoort om te kijken naar de Purperen Draak die de Laege Landen buiten de stadsmuren onveilig maakt. Als de draak na de jacht met een volle maag terugkeert naar zijn nest, begeven de inwoners van de stad zich naar de herberg aan de Ebbingestraat. Die herberg werd voor velen een tweede thuis. Een plek waar de jeugd plannen maakte over hoe de stad af moest rekenen met de paarse plaag die de handel over het Boterdiep zo lastig maakte. Waar tactieken werden besproken. Waar geplaagd werd als de grootspraak toch echt te ver ging en waar bewonderend werd gekeken naar de bedenkers van de meest briljante aanvalsplannen.De herberg stond al snel bekend als 'de herberg van de Purperen Draak'. En toen de Purperen Draak ouder werd en de omgeving van Groningen achter zich liet, bleef de herberg een plek waar mensen samen kwamen. Waar tactieken werden besproken, waar plannen werd gesmeed. Waar mensen elkaar met raad en daad hielpen.En toen de Ebbingepoort niet langer nodig was om de stad te beschermen, toen de herberg niet langer de eerste veilige plek binnen de muren van Groningen was, bleven alleen de herinneringen en de naam. En, hoewel niet verklaarbaar, ook het gevoel dat je welkom en veilig was.De Purperen Draak!